Κώστας Χριστοφιλόπουλος-Τρία Ποιήματα

Κώστας Χριστοφιλόπουλος-Τρία Ποιήματα

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 1991 |  ΤΡΑΒΩΝΤΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ  1987 | ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ  1981 

Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 2007

 Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Το  πέτρινο  δάσος  φανέρωσε
τον  πέτρινο  χρόνο
Μες  στην  κοιλάδα  με  τους  υάκινθους
κρύβονταν  οι  αιώνες
Αέναα  ταξίδευαν  κι  ο  χρόνος  πέτρα
Κάτω  από  επάλληλα  επίπεδα
ανάβλυζε  η  άλλοτε  μνήμη
μνήμη  των  ισχυρών

Εκείνο  το  παιδί  που  έσκυψε
Και  σήκωσε  το  κεφάλι  του  δεινόσαυρου
Όχι  πως  ήσουν  εσύ
σκιά  ήταν
ένα  κουρελόχαρτο  στον  αέρα
που  άρχισε  να  ταξιδεύει
από  μιαν  άλλη  αρχή
την  δική  του  αρχή  του  χρόνου    

ΦΥΣΑ ΑΕΡΑΚΙ

Άγρια  η  αγωνία  σου
μια  νύχτα  δίχως  δάκρυ

Κύμα  το  κύμα  μέτραγα
της  φλέβας  σου  τους  χτύπους

Λόγια  σαν  μαύρα  κύματα
που  λύσσαγαν  στα  βράχια

Άκουγα  και  δεν  μίλαγα
το  παραμιλητό  σου

Φύσα  αεράκι  φύσα  μας
και  πάρε  μας  για  πάντα

Ρουφώντας  αχόρταγα
το  άρωμά  σου
Άγγιξα  την  αιωνιότητα

Κόρη  και  κούρος  διαβρωμένοι
σαν  από  αρχαίο  ναυάγιο

Σώζοντας  τα  προσχήματα  του  ήλιου
στο  εφήμερο  φως  εξαϋλώθηκαν

Βουλιάζοντας  στο  φως  των  ματιών  σου
Αντίκρισα  τη  νύχτα  της  ψυχής  σου

Κανένα  ψέμα
δεν  αντέχει  το  φως
Καμιά  αλήθεια  το  σκοτάδι

Τα  έρημα  τα  έρημα
Θα  τα  φυλάξει  ο  φόβος

Αστρίτες  τα  μάτια  σου
Αντρίκο  αϊτέ  μου
ελπίδα  της  ελπίδας  μου
αετοφόρε  γιε  μου

Από  μακριά  και η  κόλαση
μπορεί  να  φανεί  παράδεισος

Τρίτη  και  δεκατρείς
δεκατέσσερις  δεκαπέντε…
Τίποτα  δεν  συμβαίνει
Ούτε  μια  κόλαση
ούτε  ένα  καθαρτήριο
Όσο  για  τον  παράδεισο…

ΛΕΥΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ

Πώς να γλυκάνουν οι νύχτες

χωρίς την ανάγκη σου;

Ήταν όμορφη η χρονιά

με τα κρύα τριαντάφυλλα

όταν νύχτωνε γέμιζες με χαρά

τη ματιά μου.

Ήρθε όμως η ώρα του πένθους

και κινήθηκες

χαλασμένο τρένο στις ράγες του χρόνου.

Οι ρυτίδες, οι γκρίζες ανταύγειες

στα μαλλιά σου

έκρυψαν τις δυνάμεις που άλλοτε

χυμούσαν

λυσσασμένα μοτέρ στις λεωφόρους της νύχτας.

Πάνω στα μάρμαρα κύλησαν

τα δάκρυα της απουσίας σου.

Γυρεύοντας έναν πιο δίκαιο κόσμο

έφυγες απ’ τον άνθρωπο

και πήγες στους ανθρώπους.

Τώρα οι νύχτες έγιναν λευκές

και οριζόντιες.

Φευγαλέες μορφές ταράζουν τη μνήμη μου.

Δύνες αλκοόλ φουρτουνιάζουν το αίμα μου

και μια μακρινή καμπάνα

γεμίζει νοσταλγία

το άθλιο παρόν μου.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 1991 |  ΤΡΑΒΩΝΤΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ  1987 | ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ  1981 

Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 2007